حکومت اسلامی در برابر مردم دارای وظایف مختلفی می باشد. یکی از اقشار آسیب پذیر جامعه، بیوهزنان می باشند که حاکم اسلامی بالخصوص در قبال آنها وظایفی خاص دارد؛ چنانچه در روایات نیز از پیامبر(ص) و امام علی (علیه السلام) به عنوان پناه بیوهزنان یاد شده است. این نوشتار بر آن است وظایف حکومت اسلامی را در قبال بیوهزنان از دید گاه فقه شیعی مورد مطالعه قرار داده و آن را از لحاظ تطبیق بر قوانین ایران بررسی کند. روش پژوهش توصیفی_تحلیلی و مبتنی بر گردآوری کتابخانهای میباشد. طبق یافتههای این پژوهش، از نظر فقه شیعی، از وظایف مهم حاکم اسلامی تامین نیازهای اقتصادی زنانبیوه می باشد، همچنین حاکم باید با فرهنگسازی و ایجاد امکاناتی برای رسیدگی سریع به شکایات بیوهزنان و آماده کردن شرایطی برای تسهیل ارتباط با مشاوران، آسیبهای اجتماعی مانند تهمتها و تحقیرها و آسیبهای روحی_روانی بیوهزنان را کاهش دهد. در بررسی تطبیقی یافتههای فقهی با قوانین ایران نسبت به زنان بیوه، یافتهها نشان می دهد قوانینی که ایران در رابطه با بیوهزنان وضع کرده فقط به بعد اقتصادی توجه داشته است و از آسیبهای اجتماعی و نیازهای عاطفی زنان بیوه غفلت شده است. در همین راستا تاسیس انجمنهایی برای خدمات مشاورهای، رفاهی ، مالی و توانمندسازی این زنان و هم چنین نشریات و سایتهایی برای بررسی و رسیدگی به مشکلات بیوهزنان پیشنهادهایی برای کاهش مشکلات بیوهزنان میباشد.
کلیدواژگان:
آسیبهای اجتماعی، فقه شیعی، بیوه زنان، بیت المال، حمایت اجتماعی